Het jaar loopt op zijn eind. Mensen kijken terug en vaak ook net wat meer naar elkaar om. Lijstjes worden gemaakt en gedeeld. Kerstreclames doen ons vermoeden dat het nog goed komt met de wereld en de melancholie vliegt ons om de oren.
Best gek dat we dit alleen in deze winterperiode doen, want wat let ons om een wrap-up te maken in april of juni?
Best leuk om even terug en vooruit te kijken, en nog leerzaam ook. Als je je successen en hoogtepunten viert, lacht om je blunders en nieuwe plannen maakt blijf je lekker dicht bij jezelf.
Een paar jaar geleden overleed een dierbare oud collega van me. Na een ziekbed van ruim een jaar waarin hij dapper zijn noodlot heeft aangekeken. Met een aantal goede vrienden vierde hij in zijn laatste levensjaar elke maand een oude-maand-feest. Ik moet deze dagen weer vaker aan hem denken en neem me voor om komend jaar elke maand even stil te staan. Net als nu.
Komende twee weken gaat de telefoon op stil en de social media uit. Mijn gezin op 1 deze weken. Trots en tevreden kijk ik terug op een rijk gevuld jaar met mooie opdrachten en fijne samenwerkingen.
Vooruitkijkend naar 2026 zie ik weer voldoende beweging. Ik blijf veel werken voor Buro Strakz waarbij ik ook meer ingezet zal worden bij workshops over gedragsverandering en weerstand. Ik ga een opleiding volgen bij Gedragsland die hierbij aansluit en ik ga aan de hand van deze opleiding ook weer een nieuwe eigen workshop aan mijn aanbod toevoegen.
Ik ben druk bezig met een nieuwe cabaretvoorstelling, die ik eind 2026 ga spelen en die de werktitel 10 meekrijgt. Mijn tiende voorstelling inderdaad. Ik was laatst op een event waarbij mij de vraag werd gesteld wat er op mijn bucketlijst stond. Daar moest ik flink over nadenken. Ik heb plannen genoeg maar een bucketlist? Niet meteen. Uiteindelijk kwam ik toch op iets wat ik nog heel graag zou willen. Op een podium staan met allebei mijn dochters. Met mijn jongste deed ik dat al heel vaak, maar mijn oudste dochter is een danseres en die heb ik alleen maar vanuit het publiek aan het werk gezien. Nog nooit deelden we een podium. Dat wordt de uitdaging voor mijn tiende programma: een rol voor beide dochters. Die dat gelukkig ook een mooi plan vonden en al aan de slag zijn met een plannetje. In december 2026 weet ik meer, want tot die tijd blijft het een verrassing waar ze mee komen.
Daarnaast ga ik vrolijk verder met mij training glans voor de groep, in kleine groepjes met veel maatwerk voor mensen die hun plezier in het presenteren willen vergroten of hervinden. Het geeft me ontzettend veel voldoening om daarin samen met deelnemers op zoek te gaan naar wat hen helpt.
Er staan al weer een leuk aantal dagvoorzitterschappen op de planning en ook een paar opdrachten waarbij ik dat mag combineren met een vrolijke en toch inhoudelijke cabareteske afsluiter. Ook dat geeft me veel voldoening en plezier.
Over plezier gesproken. Uiteraard blijf ik ook volop actief met Sjon en Sjakkelien (Debby Marijnissen). In maart spelen we een nieuwe show in het theater en in de zomer staan we met een live band op festivals. Een heerlijk tegenwicht aan de wat serieuzere opdrachten voor mijn eigen broodnodige balans.
En over omzien gesproken, ook mijn werk voor Quiet Nijmegen zal ik voortzetten. Als zelfstandige fijn om ook dingen te doen die iets bijdragen aan wat groters. Als stichting zijn we in veel opzichten veel gegroeid het afgelopen jaar en daar zetten we ook in 2026 op in. Omzien dus.
Dank aan al mijn collega’s en klanten voor het vertrouwen en de kans dat te doen waar ik blij van word.
Maak er wat moois van in 2026, op de vierkante meter of in grootse daden. Does lief en wees aardig. Probeer ik dat ook.
