Omarm je fouten- dans met je blunders.....

In de wereld van leren en ontwikkelen wordt veel gesproken over het verschil tussen een groei-mindset en een fixed mindset. Als je er vanuit gaat dat er maar twee manieren zijn om naar je eigen wereld te kijken dan zijn dat de twee smaken. Carol Dweck schreef er een best-seller over en ik kan me erg vinden in de dingen die ze daarin zegt. Ik durf zelfs te zeggen dat het me helpt op momenten dat ik een flinke blunder maak of ergens over pieker. Dat kan ik overigens allebei best goed. En ik kan er nog veel in leren. Dat is dus meteen een paradoxale combinatie van groei en fixed mindset.

Over die bunders wil ik het hier ff hebben. Laatst was het weer eens zover.

Ik presenteerde een cabaretfestival in Huis van Puck en was best tevreden met mezelf over hoe dat ging. Ik had lekker contact met de zaal en het lukt me goed om de deelnemers de juiste energie te bieden om een fijne voorstelling te spelen. Ik weet uit ervaring hoe spannend zo'n wedstrijd kan zijn en dan kunnen dit soort ogenschijnlijke kleine dingen een aanzienlijk verschil maken. Een lekkere aankondiging en een goede energie aan het begin van je optreden is een fijne start; de rest moet je zelf doen.

Het was een mooie avond met uiteenlopende stijlen van theater. Ik was blij dat ik niet in de jury zat, want die moest twee afvallers aanwijzen. Daarvoor trokken ze zich even boven in een kantoorruimte terug om te overleggen.

Een ruim half uur na de laatste deelnemer was de jury eruit. Ze waren het eens over wie er moest afvallen en gingen mee naar het café van Huis van Puck om de deelnemers en een groot deel van het nog steeds aanwezige publiek uit de spanning te verlossen.

Een paar minuten eerder was een van de deelnemers mij komen vragen hoe lang het nog duurde, want er moest een laatste trein gehaald worden, en als het ff kon wilden ze liever geen taxi- of greenwheels kosten op de koop toenemen. Dat kon ik me goed voorstellen, dus ik voelde sensitief als ik ben nogal wat tijdsdruk.

De jury kwam gelukkig net iets later naar beneden en ging op het podium nog even alle optredens langs met een weloverwogen en opbouwend jurycommentaar. Net voordat ze dat gingen doen gaven ze mij de namen van de afvallers door, met de vraag of ik de definitieve uitslag wilde bekendmaken. Dat vonden ze meer iets voor de presentator.

Intussen was het elf uur, ik wist dat de laatste trein over een tiental minuten zou vertrekken en dat ze het nog konden halen als ik het niet te lang zou rekken. Bovendien wist ik uit ervaring dat zo'n jury-uitslag een pijnlijk moment kan zijn voor deelnemers. Ik wilde de pleister er dus snel aftrekken.

Maar toen ging het mis. Ik trok de pleister er zo snel af dat er verwarring ontstond. Ik noemde in een sneltreinvaart (alsof ik zelf de trein moest halen) de vier namen van de mensen die door waren naar de finale. Maar deed dat zo snel dat niemand nu precies wist of ik de afvallers of de finalisten had benoemd. Tot overmaat van ramp noemde ik de laatste finalist ook nog eens Maaike, daar waar zij al jarenlang beter luistert naar haar echte naam Maartje. Best knullig als je daar een uur geleden nog een kwartier naar hebt zitten luisteren als presentator.

Ik voelde de verwarring, kon wel door de grond zakken en herhaalde nu wat rustiger de namen van de vier finalisten, inclusief de correcte naam van Maaike.

Probleem opgelost, opluchting bij de finalisten, teleurstelling bij de afvallers en een behoorlijk kritisch stemmetje in mijn hoofd. Zeker toen ik daar later vanuit het publiek een opmerking over kreeg in de trant van: "waar was jij met je hoofd?"

Terug naar het begin. Omarm je fouten, practice what you preach. Ik kan echt merken dat het mij beter lukt om dit soort draken van fouten recht in de bek te kijken. Ik heb er uiteraard nog regelmatig aan teruggedacht en naar excuses gezocht (net als hierboven) om mezelf toe te spreken dat het de beste kan overkomen. Maar waar het echt om gaat: accepteren dat je soms de mist in gaat en er met mildheid en relativering naar kijken is hartstikke moeilijk. Ik besloot er dit blogje over te schrijven en meteen een oproep te doen:

Ik ben deze avond een betere presentator geworden, dat weet ik zeker. Deze fout maak ik nooit meer. Dus heb je ooit een cabaretfestival, taartenbakwedstrijd of bungee-jump competitie met jury uitslag? Bel mij en ik maak de winnaars foutloos bekend! Wedden?