Pleziergrossier?
Wat doe jij voor werk? Toen ik nog manager was bij het mooie Jobstap was het nog makkelijk. "Ik stuur mensen aan. Geef leiding. Vul spreadsheets in en drink de hele dag koffie terwijl ik met mensen praat. Let op de kleintjes. Zit op een stoel. Stimuleer of corrigeer mensen. Maak met regelmaat fouten en probeer daarvan te leren. " Zoiets. En dan nog iets over die mooie missie om mensen die een steuntje of een zetje kunnen gebruiken dat te geven wat ze nodig hebben. Niet meer en zeker niet minder. Op weg naar een inclusieve arbeidsmarkt. Deed het ook altijd wel goed op feestjes. En ik was er trots op, dat hielp ook.
Tegenwoordig is het lastiger. Uitdagender, in meerdere opzichten. Mijn werk is uitdagender, maar om het kort en krachtig in één korte zin samen te vatten vraagt ook wat denkwerk. Want ik moest op zoek naar een verbindende factor, en die ligt misschien niet zo voor de hand. Totdat ik bedacht dat de verbindende factor ook in het resultaat van je werkzaamheden kan zitten. Mensen hebben vaak de neiging te praten over wat ze doen als ze gevraagd wordt wat hun werk inhoudt, terwijl je het natuurlijk ook- of vooral- kan hebben over wat het oplevert.
Toen ik vijf jaar geleden zelf koos voor een carriére als eenmansbedrijf ben ik vooral gaan doen waar ik zin in had en wat ik leuk vond. Omdat ik naast mijn werk als manager al jarenlang bijkluste als cabaretier onder de naam Happy Miel was een naam voor mijn bedrijf al snel in beeld. Een netwerk in de wereld van entertainment en theater had ik ook al. Een zakelijk netwerk door mijn jarenlange ervaring als manager was ook - in beperkte mate- voorradig. Een businessplan had ik niet. Ik was net klaar met een opleiding tot trainer en trainingsacteur, en ben gewoon begonnen door in mijn netwerk te roepen wat ik te bieden heb. Lekker breed. Zingen, trainen, acteren, trainingsacteren, entertainen, presenteren, dagvoorzitteren, teambuilden. Van links naar rechts en weer terug. "Je moet focussen" zeiden mensen die er verstand van hadden. " Ik wil niet focussen", zei ik dan. Of : "laat me lekker". In de tussentijd dacht ik er wel af en toe over na, zou ik niet toch beter kunnen focussen? Doe ik het wel goed? Doe ik de dingen die ik doe wel goed genoeg. Van alles een beetje is van alles net niet, als je niet oppast.
Stiekem ben ik door de jaren heen toch steeds meer gaan focussen, zonder dat ik mijn activiteiten nu ineens veel anders inricht. Zeker, ik ben gegroeid in vele opzichten, maar ik ben nog steeds ook van vele markten thuis. Kan nog steeds genieten van een mooie sessie als trainingsacteur waar het echt ergens over gaat. Of een leermoment creëren door in een communicatietraining als trainer de juiste reflectievraag te stellen. Machtig mooi. Maar ik vind het ook nog steeds heerlijk om in de bomvolle tent van de Dag van het Levenslied met mijn maatje @debby marijnissen tegen de wanden op te schmieren door Samen Zijn te zingen. Of door een intieme over the top voorstelling van Danny Droes te spelen op de een theater festival. Ik blijf het allemaal doen. Omdat ik voel dat het bij me past, en dat is een criterium waar geen expert me van af praat. Maar er is meer. Want ik heb gemerkt dat er nog een rode draad door al mijn activiteiten heen loopt. Het levert namelijk iets op. Plezier. Vrolijkheid, lucht, samen-gevoel. Energie. Ik ben dus op zoek gegaan naar een term die dat gevoel, die opbrengst het beste verbeeldt. Ik stoeide met pleziergrossier. Maar dat raakte de kern niet. Sfeermeneer? Te gemaakt. Verbinder? Te zalvend. Uiteindelijk werd het energieleverancier. Voorlopig dekt dat de lading en ben ik er blij mee. Al denkt de helft van Linkedin wellicht dat ik voor de NUON werk. Laat mij die andere helft dan maar verblijden met mijn talenten.