Authentiek?
Zoals dat gaat met modewoorden zijn ze aan slijtage onderhevig. Wat ooit als een waarheid klonk kan een paar maanden later zomaar uitgekauwd overkomen. Aan het einde van elk jaar verschijnen er lijstjes over jeukwoorden. 'Authenticiteit' heeft er de laatste jaren ongetwijfeld ook tussen gestaan. Persoonlijk heb ik niet zo'n allergie bij het gebruik van dit woord, ik ken wel een gros woorden die me meer uitslag bezorgen. 'Een stukje van jezelf', 'meer in je kracht gaan staan' , 'dingen aanvliegen' en 'iets tegen je aanhouden' , en dan dus nog 140 van dat soort termen. Die ik ongetwijfeld ook wel eens gebezigd heb. Gebezigd? Over jeuk gesproken. Voor mij hoort authenticiteit nog niet meteen in dat rijtje, al is de context natuurlijk wel doorslaggevend. In de ene situatie- lees: bij de ene spreker- komt het woord authentiek nu eenmaal prettiger de strot uit dan bij de andere. Authentieker ook. In mijn training rondom presentatievaardigheden komt het woord nog regelmatig voorbij; ook uit mijn mond, ik geef het toe. Omdat het nu eenmaal zo'n centraal thema is rondom presentaties. En ik zoek wel naar alternatieven, maar vind het woord nog steeds erg vaak op zijn plek. Ik gebruik ook wel eens het woord 'geloofwaardig', maar om geloofwaardig te blijven varieer ik binnen mijn feedback ook wel met termen als 'naturel', of 'ontspannen'. Congruent, ook mooi. Maar wat zwaar aangezet. Hoe je het ook wendt of keert, gemeenplaatsen liggen altijd op de loer als het gaat om feedback rondom een presentatie. Sla er de talentenjachtjuryrapporten maar op na: kromme tenen gegarandeerd. Al heb ik Lil Kleine behalve op een groot ego nog nooit op het gebruik van het woord congruent kunnen betrappen. Dus dat is dan weer wel congruent.
Wanneer ik iets teruggeef (mag dat nog?) aan een deelnemer van zo'n training ben ik me erg bewust van mijn woorden. En zorg ik dat ik zelf dus ook geloofwaardig overkom in mijn commentaar. Door zo eerlijk en opbouwend mogelijk te zijn, en daarnaast door op zoek te gaan naar wat er achter de woorden schuilgaat. Door te onderzoeken wat er in de onderstroom gebeurt wanneer iemand voor een groep staat. Dat ongrijpbare gevoel van loskomen van het nu en jezelf horen praten. Er niet van kunnen genieten, je benen en voeten niet meer voelen. Geen controle meer hebben over de situatie. Geen plezier meer ervaren, geen contact met je 'publiek' en vooral jezelf. Door samen met de groep op zoek te gaan naar verklaringen voor dat gevoel ( die bij iedereen anders kunnen zijn) komen we tijdens de tweedaagse training een flink stuk dichterbij dat doel: met (meer) glans voor de groep. Door een sfeer te scheppen waarin je mag leren van je fouten en valkuilen. En van elkaar, want ik geloof in de kracht van het werken in een groep. Met gelijkgestemden. Mensen met dezelfde uitdaging, om nog maar eens een modewoord te gebruiken. En door te oefenen natuurlijk. Veel oefenen. Want dat baart kunst! En waar ging het in kunst ook alweer om? Juist! Om de authenticiteit!
Op 13 en 20 juni 2020 organiseer ik weer zo'n tweedaagse zoektocht naar authenticiteit, meer info hier!
En dit vonden eerdere deelnemers, onvoorbereid, behoorlijk naturel en met goedkeuring om te filmen.
